Fındıklı Lokum

Lokum                             
Göz zevkini doruk noktasına ulaştıran "Safranbolu Evleri'nin" yanısıra yerli ve yabancı herkesin ağzında lezzetin ifadesi olarak tanımlanan "Safranbolu Lokumu" daha az tatlı daha yumuşak dokulu olması ve yerken genizi yakmaması nedeniyle benzer lokum çeşitlerine göre farklı özellikler taşımaktadır. Bu özellik lokumu oluşturan ham maddelerin (uzun yılların deneyimi ile elde edilen oranlardaki) karışımından kaynaklanmaktadır. Ayrıca ustalık ve becerinin yanı sıra müşterinin "Velinimet" olduğu anlayışıyla güçlenen manevi değerler her şeyin üstünde tutulmaktadır.

Lokumun Muhteviyatı                              
Şeker, Nişasta, Limon Tuzu ve Su'dan imal edilmiştir. Fındık, Antep Fıstığı, Hindistan Cevizi, Fıstık, Ceviz, Badem, Sakız, Gül Mayası, İncir, Çikolata, Kuvertür, Kakao, Kahve, Çöven, Esans, Sıvı Şeker, Gıda Renklendiricisi ürünün çeşitlerine ve imalat özelliklerine göre ilave edilmektedir.

Kimyasal Analiz: % Olarak                              
Protein: 3.5                                                             
Karbonhidrat: 78
Toplam Yağ: 12.1
100 gr'da toplam enerji (Kcal): 436.1

Bilgilendirme                              
Ürünlerimiz ISO 9001 - 22000 normlarına uygun olarak imal edilmektedir. İmalat öncesi ve sonrası her aşamada 18 C - 22 C derecede ideal serin ortam zincirine uygun olarak satışa sunulmaktadır. Aşırı nem ve ısı farkı ürünlerimizin fiziksel yapısını etkileyebileceğinden sıcak havalarda serin ve kuru, soğuk havalarda ise oda sıcaklığında muhavaza edilmelidir. Satın alındıktan sonra, ambalajın açılmasına kadar geçen süre içerisinde elverişsiz ortamda taşıma ve saklama zorunluluğunuz nedeniyle ürünlerimizde kullanılan doğal kuru meyvelerde meydana gelecek bozulmalara karşı değiştirme garantisi vardır. Şeker hastaları tüketmemelidir.

Bilgi için sorumlu gıda mühendisi: 0370 712 54 50

İmalat Ürünümüz                              
TR-78-K-000177 İşletme Kayıt No ile üretilmiştir.

TÜRK GIDA KODEKSİNE UYGUNDUR. 

Safranbolu Evleri                              
Müze Kent görünümündeki bu tarihi beldede, başta Osmanlı-Türk sivil mimarisinin en güzel evleri olmak üzere, Camii, Han, Hamam, Türbe, Çeşme ve Köprü gibi tarihi ve mimari eserlerin, günümüze kadar korunmuş olmasını gözlemek ve yaşamak mümkündür. Restorayonları tamamlanan Havuzlu Asmazlar Konağı (TTOK), Kaymakamlar Evi, Yemeniciler Arastası, Nezihe Hoca Hanımın Evi (Emirhocazade Ahmet Beyler), Cinci Hanı, Köprülü Mehmet Paşa ile İzzet Mehmet Paşa Camiilerini bu güzel eserlerin başında sayabiliriz. Öte yandan "Yaşayan Tarihimiz-Geleceğe Mirasımız" bilincinde olan Safranbolu, bu kültürel zenginlikleriyle 1994 yılı sonunda "Dünya Miras Listesi"ne dahil edilmiştir.

Safran                             
Safranbolu'ya adını veren bu bitki eflatun-mor çiçeği ve sarı-kırmızı lifleriyle çiğdeme benzemekte olup, yılın eylül-ekim aylarında ürün vermektedir. Yaklaşık 10 gr. safran elde etmek için 1430 ad. lif (tepecik) gerekmektedir. Safranın toplanan bu lifleri kurutulduktan sonra, ilaç ve kimya sanayii ile baharatçılıkta koku ve boya maddesi olarak değerlendirilmektedir. Göz zevkinin tarihi evlerle, ağız tadının lokumla ifade edildiği Safranbolu'da esrarlı bir bitki olan "SAFRAN" altın sarısı rengi ve sihirli kokusuyla dikkat çekmektedir. "Zerde" adı verilen tatlı da safrandan yapılmaktadır.

Lokumun Tarihi                                                                    
Türkçede geçen lokma veya lokum kelimeleri, Arapçadaki لقمة luqma(t) 'lokma', çoğul لقوم luqūm kelimelerinden gelmektedir. Osmanlıca alternatif adı, Arapçdan gelen راحة الحلقوم raḥat al-ḥulqum ile türeyen rahat ul-hulkümdür ve boğaz rahatlatan anlamına gelmektedir. Libya, Tunus, Suudi Arabistan, örneğin, حلقوم ḥalqūm olarak bilinmektedir. Bosna'da "rahat lokum" olarak bilinmektedir. Yunanca adı "λουκούμι" (loukoumi) idir ve Modern Türkçe ile etimolojisi neredeyse aynıdır; Kıbrıs'ın bölgelerinde "Kıbrıs Lokumu" olarak satılmaktadır.

Lokum, yaklaşık 15. yüzyıldan beri Anadolu’da bilinmekle birlikte, özellikle 17. yüzyilda Osmanlı İmparatorluğu sınırları içinde yaygınlaştı. Avrupa’da ise bir İngiliz gezgin aracılığıyla 'Turkish Delight' adıyla 18. yüzyılda tanınmaya başlandı. Daha önceleri bal ya da pekmez ve un bileşimi ile yapılan lokumun 17. yüzyilda 'Kelle şekeri' olarak bilinen rafine şeker ile özellikle nişastanın bulunup ülkeye getirilmesi sayesinde hem yapımı, hem de lezzeti değişti.